Zwiedzając nowy gmach Muzeum Wojska Polskiego, natknąłem się na eksponat poświęcony człowiekowi, którego życiorys mógłby stać się podstawą scenariusza dla niezłego serialu szpiegowskiego: pułkownikowi Bolesławowi Haniczowi-Borucie. Formalnie komuniście z AL, a tak naprawdę „człowiekowi z cienia”.

Izrael ponownie stoi w ogniu. Światowi żydowskiemu oraz arabskiemu nigdy nie było ze sobą po drodze i wygląda niestety na to, że ten katastrofalny kierunek może zmienić tylko dobra wola jednostek. Z kart historii znamy personalia poszczególnych Żydów oraz Arabów, którzy w imię człowieczeństwa potrafili wznieść się ponad uprzedzenia i podziały. Doskonałym przykładem jest tutaj osoba Khaleda Abdul-Wahaba, który podczas niemieckiej okupacji Tunezji ukrywał na swojej farmie 25 osób pochodzenia żydowskiego.

Podczas wojny Niemcy zniszczyli Jasło w 97% – czyli procentowo bardziej niż zrujnowaną w 85% Warszawę. Oczywiście symbolem niemieckiego barbarzyństwa pozostaje zrównanie z ziemią Warszawy jako stolicy wielomilionowego kraju, w dodatku poprzedzone niewyobrażalnie tragicznymi wydarzeniami Powstania Warszawskiego. Na naszą pamięć zasługuje jednak również martyrologia tego niewielkiego podkarpackiego miasteczka.

Dzisiaj 84. rocznica jednej z największych zbrodni niemieckiego lotnictwa wojskowego. 25 września 1939 r. ponad 400 samolotów Luftwaffe przez 11 godzin zrzucało na Warszawę setki ton bomb. Był to pierwszy w historii II wojny światowej nalot dywanowy na europejską metropolię, ale nie pierwsza wielka zbrodnia niemieckiego lotnictwa. Dwa lata wcześniej piloci ze zbrodniczego Legionu Kondor dokonali nalotu na Guernicę, niewielkie miasteczko zamieszkane przez zaledwie 5 tys. mieszkańców. Celem tej operacji miało być zdziesiątkowanie oddziału lewicowego Frontu Ludowego. Badania historyczne dowodzą, że piloci niemieccy wiedzieli doskonale, że obiekt ich nalotu znajdował się 14 km za miastem, ale idąc ślepo za przykładem załogi pojedynczego bombowca Heinkel He 111, potraktowali Guernicę jak żywy cel strzelniczy.