Nowy prezydencki minister Marcin Mastalerek krytykuje Jarosława Kaczyńskiego. To przejaw niezwykłej odwagi albo głupoty, bo wszystkie karty w partii rozdaje prezes. Chyba że to koniec jego władzy absolutnej.

Atak Hamasu wygląda na zaplanowaną operację wymierzoną w USA. Po Ukrainie i Tajwanie palestyńscy terroryści otworzyli Stanom Zjednoczonym trzeci front. Tymczasem amerykańska doktryna obronna zakłada zdolność do walki na dwóch frontach, a praktycznie na jednym froncie plus. Niedawno w Kongresie odbył się panel na temat strategicznej odporności USA. Raport końcowy stwierdza, że ​​Ameryka musi być gotowa na jednoczesne wojny z Chinami i Rosją. To wyraźny regres amerykańskiej potęgi.

Po brutalnym akcie terroryzmu Jerozolima obiecała zetrzeć Hamas z powierzchni ziemi, a w tym celu zrzec się jakiejkolwiek odpowiedzialności za los mieszkańców Strefy Gazy. W miarę rozwoju sytuacji wydaje się jednak, że władze Izraela wiedzą, co, ale kompletnie nie mają pojęcia, jak. Właściwe pytanie brzmi zatem: co dalej z 2,2 mln Palestyńczyków?

Konfederacja miała być czarnym koniem październikowych wyborów parlamentarnych. Rzeczywistość okazała się bolesna.

Dopóki „Ponura Greta” gadała kocopoły o globalnym ociepleniu i „katastrofie klimatycznej”, była traktowana jak autorytet moralny i supergwiazda. Poparcie przez nią Palestyńczyków przeciwko Izraelowi wywołało więc u niektórych ludzi szok. Nagle uznali ją za kryptonazistowską antysemitkę, na co dowodem ma być… pluszowa ośmiorniczka.

To pytanie spędza sen z powiek kilkudziesięciu tysiącom urzędników, twórców i animatorów. A powinno też odbiorcom. Najgłośniej mówi się o Aldonie Machnowskiej, wiceprezydentce Warszawy i Małgorzacie Kidawie-Błońskiej.

Tunezję można uznać za najbardziej europejski kraj Afryki. Czuć tam nadal ślady po francuskich kolonizatorach.

Dwa tygodnie po bestialskim mordzie Hamasu na mieszkańcach Izraela jego rząd dyszy żądzą zemsty. Lada dzień zamierza wjechać z czołgami do palestyńskiej strefy Gazy. „Hamas zniknie”, zarzeka się minister obrony Izraela Yoav Gallant. Więcej niż wątpliwe. Na pewno jednak poleje się wtedy krew, w tym także izraelskich żołnierzy. I to w ilościach przemysłowych. Gallant przemilcza natomiast, że nierozwiązany konflikt palestyńsko-izraelski na nowo podpali bliskowschodnią beczkę prochu. Czyżby nie było szans, by zatrzymać zdeterminowanego Merlina?

PiS tonie, a opozycja staje przed wielkimi wyzwaniami, tym trudniejszymi, że warunki ich podjęcia są niekorzystne. Po 15 października polska polityka się zmieni. W jakim kierunku? To pozostaje wielką niewiadomą. Jednego możemy być pewni: nie zobaczymy już rządzących podrygujących do oczu zielonych.