Decyzja Kim Dzong Putina o „uznaniu niepodległości” separatystycznych tworów na wschodzie Ukrainy to zarazem dobra i zła wiadomość.

W związku z ciągłą eskalacją napięcia wokół Ukrainy, łamy światowych mediów pękają od szacunków szkód, jakich mogą sobie przyczynić wzajemnie Rosja i Zachód. Najgłośniej lamentują politycy, choć to oni wyciągają największe korzyści z kryzysu.

Przedstawiciele elit z całego świata dysponują cudowną technologią, która pomoże nam odnieść ostateczne zwycięstwo nad pandemią. Tym cudownym wynalazkiem są niewidzialne maseczki. Chronią one przed rozprzestrzenianiem się covida, choć nie widać ich na twarzach celebrytów podczas imprez.

W porównaniu z jednostką chroniącą Kim Dzong Una, amerykańska Secret Service i rosyjska Służba Ochrony Prezydenta (nomen omen SOP) to skauting. „Niezłomnego Przywódcy Partii, Armii i Państwa” strzeże armia 120 tys. fanatycznych ochroniarzy.

Czy to możliwe, by w liberalnej demokracji rząd kradł pieniądze, które przeznaczyłeś na wsparcie pokojowych protestów wymierzonych w jego politykę? W Kanadzie już coś takiego się stało.

Jak nie wiadomo o co chodzi, to na pewno chodzi o pieniądze. Rosji opłaca się zająć Donbas, nawet kosztem krytyki ze strony międzynarodowej opinii publicznej. Ten region nigdy nie może wrócić pod kontrolę Kijowa – tak myślą na Kremlu. Czterech anonimowych urzędników administracji prezydenta Bidena potwierdziło dzisiaj redakcji dziennika The New York Times, że zapowiedziane wycofanie wojsk rosyjskich spod granicy z Ukrainą jest celowym podstępem, by wprowadzić Stany Zjednoczone i inne państwa NATO w błąd.

Rzadko kiedy wojny wybuchają bez sensu. I rzadko bywają wyłącznie efektem skrzywionej psychiki jakiejś, nawet najwybitniejszej, jednostki. Wola wojny musi tkwić w zbiorowości. Naród, społeczeństwo (lub jego ważna część) musi jej chcieć, być do niej przekonane. A takie przekonanie wyrabia się, tłumacząc zbiorowości, że wojna jest w jej interesie, że trzeba się przed czymś bronić, albo o coś zabiegać.

Koalicja się sypie, choć jeszcze nie wszyscy to dostrzegają. Co jest tego przyczyną? Czy to sprawił dzisiejszy wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE, czy może nadciągający koniec socjalnego eldorado, dziewięcioprocentowa inflacja i wszechobecna drożyzna?

Oblepienie polskich miast billboardami z kampanią dotyczącą cen energii kosztowało już 12 milionów złotych. A będzie kosztowało więcej, gdyż niezrażeni przedstawiciele organizatora kampanii, Towarzystwa Gospodarczego Polskie Elektrownie, zapowiadają dalszy ciąg tej „akcji informacyjnej”.