Irańskie gadanie

Za każdym razem, gdy ajatollah Chamenei mówi, że Iran „zniszczy syjonistyczny twór”, przypomina to przechwałki perskiego wodza pod Termopilami o tym, że „nasze strzały zasłonią Słońce”. To po prostu przejaw kwiecistego, irańskiego stylu retorycznego. I nic poza tym. Iran nie jest bowiem gotowy na bezpośrednią konfrontację z Izraelem. Zawsze prowadził ją w sposób bezpieczny, z oddali, poprzez pośredników, takich jak Hamas, Hezbollah czy jemeńscy rebelianci Huti. Gdy Izrael uderzał bezpośrednio w cele irańskie – zabijał generałów, naukowców itp. – Irańczycy odpowiadali w sposób pośredni lub atakowali cele niemające żadnego związku z działaniami Izraela. Tak zrobili choćby kilka miesięcy temu, gdy zbombardowali przypadkowe cele w irackim Kurdystanie i Pakistanie.

O czym to świadczy? O tym, że Iran nie jest przygotowany na wojnę z Izraelem. Nie ma też w niej specjalnego interesu. Na pewno musiał zachować twarz po izraelskim uderzeniu w swój konsulat w Damaszku. Zapewne też Rosja namawiała go na wojnę. Reżim ajatollahów jednak do bezpośredniego starcia się nie pali. Zdaje sobie sprawę, że rozsądniejszą strategią jest obserwowanie tego, jak Izrael niszczy swój wizerunek i swoje sojusze toporną „specjalną operacją wojskową” w Strefie Gazy.

Inną sprawą jest to, że obserwujemy bankructwo polityki bliskowschodniej administracji Bidena. Przywrócenie przez nią porozumienia nuklearnego z Iranem sprawiło, że reżim z Teheranu złapał ekonomiczny oddech. Znów mógł szerzej sprzedawać swoją ropę na rynkach międzynarodowych. Zyskał miliardy dolarów na zbrojenia. Część z tych pieniędzy przekazał Hamasowi i Hutim. Jednocześnie Biden zraził do Ameryki Arabię Saudyjską i skłonił ją do bliższej współpracy z Rosją i Chinami. Trzeba przyznać, że Donald Trump – mimo że często kompletnie nie rozumiał polityki zagranicznej – nie popełniał takich katastrofalnych błędów, jak Biden.