Na ten dzień czekaliśmy od dwóch lat. Miało być huczne świętowanie, publiczne palenie maseczek, imprezy do białego rana i szaleństwa, jakich nie widział świat. Jednak dramat rozgrywający się u naszych wschodnich sąsiadów sprawił, że dzień zniesienia antycovidowych restrykcji przeminął prawie niezauważalnie.

O tempora, o mores! Co za czasy, co za obyczaje! Kiedyś uroczystość rozdania nagród amerykańskiej Akademii Filmowej była popisem elegancji, szyku i kultury. Cały świat z zachwytem spoglądał na Los Angeles i dosłownie chłonął bogactwo i styl gwiazd filmowych.

Dużo ważniejsze od tego, co Joe Biden powiedział na Zamku Królewskim w Warszawie jest to, co zasygnalizował niedługo wcześniej. Za pomocą przecieku ogłosił bowiem zmianę doktryny użycia amerykańskich sił nuklearnych i zasugerował, że wojska USA mogą znaleźć się na Ukrainie.

Zjednoczona Europa? A może wishfull thinking? Przecież nie ma bardziej podzielonego pod względem historycznym, kulturowym, etnicznym i politycznym kontynentu na świecie. Po największej wojnie w dziejach Europejczycy zachodni przyjęli w latach 50-tych XX wieku pewien model budowania wspólnoty ekonomicznej, która miała ich uchronić przed kolejnym takim konfliktem. Dalsza integracja polityczna i przyłączenie krajów postkomunistycznych zmieniło całkowicie jej oblicze.  Wszyscy wołają, że Zachód dawno nie był tak zjednoczony. Czyżby? A może jedność Europy to iluzja, a jej jawnym zaprzeczeni...

Z perspektywy ostatnich paru lat to naprawdę w 2019 było mega nudno, praktycznie nie działo się nic. Jakieś tam spory religijne, różnice kursowe, no może nieświeże krewetki podano w jakiejś restauracji. Ale przyszedł 2020 i pojechaliśmy, najpierw 2-letnia histeria covidowa, blokady krajów, kwarantanny, maseczki i szczepienia wielorazowe, potem 2022 wojna w Europie, atak Rosji na sąsiednie państwo, już nie jako zielone ludziki, tylko normalnie, pod flagą. Co będzie dalej?

Nieco chwiejna – tak przed kilkoma dniami, podczas spotkania z liderami biznesu w Waszyngtonie, opisywał politykę Indii wobec wojny w Ukrainie prezydent Joe Biden. To wielki eufemizm: lepiej byłoby powiedzieć, że rząd w New Delhi staje na głowie, by nie zrazić do siebie żadnego ze swoich partnerów. A to dziś niemalże niewykonalne.

Odwieczna walka dobra ze złem była kanwą wszystkich religii, wierzeń i modlitw. Była też szkieletem wielu opowieści, anegdot, książek czy filmów. Znamy ją dobrze, dzięki niej uczymy się poruszać po świecie. Dzisiaj los zgotował nam namacalne doświadczenie - doświadczenie, które kiedyś towarzyszyło wszystkim pokoleniom, ale które tak bardzo chcieliśmy wyprzeć ze świadomości - doświadczenie wojny.

Po fali zasadnych uniesień nad ukraińskim oporem i krytyce ekspertów, którzy nie uwierzyli w wojnę, a po jej wybuchu nie dali Ukrainie żadnych szans, pora na wyważoną ocenę. Puenta jest krótka: nadal nie rozumiemy Putina. Niestety.

Pozwolenie na broń palną posiada jakieś 0,6 proc. polskiego społeczeństwa. Połowa z tych szczęśliwców to myśliwi. Reszta narodu była traktowana przez ostatnie kilka dekad jako heloci, którym nie wolno dawać broni do rąk.