Technologiczna klęska Rosji

Emigracyjny „The Moscow Times” w odstępie 24 godzin poinformował o tym, że Putin miota się ze skrajności w skrajność. Wydał dwa polecenia dotyczące kluczowej dla Kremla produkcji zbrojeniowej. Ich wspólnym mianownikiem jest intelektualna oraz innowacyjna zapaść Rosji. To nie tylko zapowiedź wojennej porażki i fiaska hybrydowej strategii polityczno-militarnej. Rosja przekształciła się w globalny bantustan surowcowy i ulega cywilizacyjnej degradacji z coraz większą prędkością.

W 2018 r. świat wpadł w szok, gdy Putin zwołał konferencję poświęconą zbrojeniowym osiągnieciom. Wyjątkowy charakter wydarzenia podkreślała obecność dziennikarzy z USA, Europy i Chin.

Tajemnica wyjaśniła się, gdy rosyjski prezydent uruchomił prezentację, a następnie rozpoczął autorski wykład. W jego trakcie poinformował m.in. o hipersonicznych pociskach „Kindżał”, rakietach „Iskander” i „Kalibr” oraz tajemniczym systemie „Buriewiestnik” (antarktyczny ptak z rodziny albatrosów). Szczególne poruszenie wywołała ostatnia broń, zgodnie ze słowami Putina posiadająca napęd jądrowy.

Celem konferencji było śmiertelne wystraszenie Zachodu potęgą wojskową Rosji. Wystąpienie Putina przyniosło zakładany skutek. Światowe media przyjęły zabójcze działanie systemów za pewnik. Niemcy i Francja zintensyfikowały dialog z Moskwą w celu jej włączenia w europejską architekturę bezpieczeństwa, rzecz jasna kosztem USA. Prezydent Macron zaczął nawet bajdurzyć o śmierci NATO. Kanclerz Merkel jeszcze uporczywiej wciągała Rosję w pokojową koegzystencję ofertą gazociągu Nord Stream 2.

Złowieszcze wrażenie potęgowały dane o sile rosyjskiej armii. W 2018 r. Kreml finalizował dziesięcioletni program modernizacji sił zbrojnych, na który wydatkował oficjalnie 650 mld dol. a faktycznie dużo więcej. Według publicznych raportów Siergieja Szojgu 70 proc. sił zbrojnych przesiadło się na ultranowoczesne czołgi, samoloty, śmigłowce i okręty. W tym samym czasie Kreml wzmacniał narrację zagrożenia starannie wyreżyserowanymi przeciekami. Świat mógł zobaczyć rzekomo tajną informację pozostawioną na biurku Putina przez nierozgarniętego sekretarza. Figurował w niej atomowy okręt podwodny do niszczenia atlantyckich kabli komunikacyjnych. Na drugim miejscu widniała jądrowa torpeda, której detonacja u wybrzeży USA zalałaby kontynent amerykański gigantycznym tsunami. Na corocznych paradach pojawiały się rewolucyjne czołgi „Armata” oraz BWP „Kurganiec”.

Putin z dumą prężył muskuły, chwaląc się bronią „niemającą odpowiedników na całym świecie”. Nazywał armię drugą siłą militarną na Ziemi. Zachód „łykał” rosyjską propagandę bez żadnej refleksji.

Propagandową grę w strachy zweryfikowała wojna. Dziś nawet Rosjanie nazywają swoje siły zbrojne „drugą armią Trzeciego Świata”. Okazało się, że nowe rodzaje uzbrojenia nie są doskonałe. Nie tylko zachodnie, ale nawet ukraińskie systemy dają sobie z nimi radę. Przede wszystkim jednak wojna ujawniła nieprzyjemne dla Putina prawdy, grzebiąc z kretesem hybrydowy bluff.

Po pierwsze, ultranowoczesne rozwiązania techniczne są w stadium prototypów lub istnieją w pojedynczych egzemplarzach. Po drugie, więcej nie będzie, ponieważ Rosja nie może ich masowo produkować. Nie ma odpowiedniego zaplecza, parku maszynowego oraz personelu, a większość podzespołów importowała z Zachodu. Po trzecie, poziom intelektualny poborowych oraz korpusu oficerskiego nie pozwala wykorzystać nawet posowieckich zasobów. Po czwarte wreszcie, ogromna pula środków na modernizację armii została rozkradziona. Szacując ostrożnie, chodzi o ponad 100 mld dol.

Dlatego Putin ogłosił stan technologicznej klęski. Oczywiście w swoim stylu, czyli podtrzymując propagandowy przekaz na temat rosyjskiej siły militarnej. Ot, są pewne niedociągnięcia, pojedyncze braki, ale generalnie jest dobrze. Tymczasem na spotkaniu z naukowcami zażądał wynalezienia, wdrożenia i skierowania do masowej produkcji odpowiedników zachodniego uzbrojenia, z którym Rosji przyszło się zmierzyć na polu walki. Najwidoczniej naukowcy roześmiali się Putinowi w twarz, bo w odstępie 24 godzin dyktator spadł na ziemię. Ponownie zażądał, tym razem skopiowania natowskiej broni zdobytej w Ukrainie.

No cóż, Stalin zdobył na Hitlerze technologię rakiety V-1, kładąc podwaliny pod sowiecki program kosmiczny. Przejął od III Rzeszy samoloty z napędem odrzutowym i po kilku latach na niebie Korei pojawiły się Migi-15 (z kopią silnika firmy Rolls-Royce). Popisowym numerem Stalina było jednak dokładne skopiowanie superfortecy B-29 oraz technologii rozszczepienia atomu. Tyle że ZSRS został wyposażony przez zachodnich aliantów w najnowocześniejszy park maszynowy, który uzupełnił potencjał nowoczesnych fabryk zbudowanych przez Amerykanów przed wojną. Uzyskanie bomby atomowej potrwało 4 lata, czyli tyle samo, co rozpoczęcie produkcji jej nosiciela, czyli kopii B-29, znanej pod oznaczeniem Tu-4.

Putin stoi przed znacznie większym wyzwaniem ery chipów i sztucznej inteligencji. A w tych dziedzinach Rosja kompletnie nie liczy się w globalnym wyścigu. Proces technologicznego zacofania niegdysiejszego supermocarstwa będzie się tylko pogłębiał. A nawet... Nawet jeśli ruiny posowieckiego kompleksu zbrojeniowego skopiują obecną generację zachodniego uzbrojenia, a może wyprodukują pojedyncze sztuki, USA i NATO będą dysponowały nowymi systemami bijącymi poprzednie na głowę. No cóż, nie trzeba było tyle kraść.