Niemcy, ocknijcie się, do cholery!

Ostatni tydzień upłynął pod znakiem optymizmu. Ukraińska dywersja na Krymie wywołała panikę w Moskwie, a zwłaszcza wśród rosyjskich turystów wygrzewających się na plażach okupowanego półwyspu. Z kolei w zachodnich mediach ukazały się informacje potwierdzające kiepską kondycję rosyjskiej gospodarki. Raporty amerykańskich ośrodków badawczych nie pozostawiają złudzeń. Sankcje działają, a w miarę upływu czasu będą coraz mocniej odczuwalne. Nie tylko dla rosyjskiego budżetu i biznesu, ale przede wszystkim dla milionów Rosjan. Tymczasem od ich postawy zależą losy wojny, a więc Putina.

Z silnego chóru głosów wzywających do wzmocnienia restrykcji oraz zwiększenia pomocy wojskowej dla Ukrainy wyłamują się tylko Niemcy. Jak zwykle zresztą. Tamtejsze media epatują wprost danymi o stratach największej gospodarki Europy ponoszonych na skutek sankcji.

Do takiego wniosku doszły aż 3 ośrodki badawcze: Instytut Badań nad Zatrudnieniem (IAB), Federalny Instytut Kształcenia Zawodowego (BIBB) oraz Towarzystwo Badań Strukturalnych nad Gospodarką (GWS). Szacują koszty wojny oraz wzrostu cen surowców energetycznych na 240 mld euro! Przy tym długoterminowa prognoza zakłada, że sankcje wobec Rosji będą potrzebne do 2030 r. nawet jeśli do tego czasu wojna się skończy. Już dziś za sprawą konfliktu w niemieckiej gospodarce nie nastąpiło ożywienie gospodarcze, za to realna staje się recesja.

Na tym nie koniec. Według renomowanego instytutu IFO wojna handlowa z Chinami kosztowałaby Niemcy prawie sześć razy więcej niż brexit. Największym przegranym byłby przemysł motoryzacyjny. Obroty flagowej branży eksportowej spadłyby o 8,5 proc. czyli o ponad 8 mld dol. Jak więc zachowa się Berlin w przypadku eskalacji azjatyckiego kryzysu?

– Deglobalizacja sprawi, że Niemcy staną się biedniejsi – twierdzą autorzy raportu IFO w wywiadzie dla rozgłośni Deutsche Welle. Sugerują, żeby nie odwracać się plecami do ważnych partnerów handlowych. A tak się składa, że wymiana towarowa z Chinami ma kluczowe znaczenie dla niemieckiego dobrobytu. Jak mawiają Rosjanie, taka opinia „toczka w toczkę” (dokładnie) powtarza oficjalną argumentację Belina, który za wszelką cenę broni polityki „biznes jak zwykle” w relacjach z Moskwą. Perspektywa silnej reakcji europejskiej jest za sprawą Niemiec nader wątpliwa.

Oczywiście każde państwo ma prawo dbać o własne bezpieczeństwo ekonomiczne oraz energetyczne. Przeraża jednak absolutny brak refleksji nad pytaniem, jakim, a raczej czyim kosztem? Gdyby Berlin spełnił choć część szumnych zapowiedzi dostaw broni dla Ukrainy. Gdyby odblokował ukraińskie zamówienia w niemieckich firmach zbrojeniowych, wojna być może dobiegałaby końca. Gdyby Berlin nie uzależnił Niemiec i Europy od rosyjskich paliw, niepotrzebne byłyby stopnie alarmowe w energetyce ani plan oszczędzania gazu w całej Unii. Tymczasem politycy, na czele z Olafem Scholzem, zamiast podjąć zdecydowane kroki, tylko biadolą, narzekają i liczą straty.

Niestety to coś więcej niż zbieg okoliczności. Chodzi o przemyślaną politykę informacyjną niemieckich władz. Ma na celu zdjęcie odpowiedzialności z elit władzy, rządzących – i wprowadzenie w błąd opinii publicznej. Skutki już są fatalne. Sierpniowe sondaże wskazują na zmniejszone poparcie Niemców dla Ukrainy. Coraz mniej zachodnich sąsiadów chce pomagać uchodźcom i partycypować w kosztach wojny.

W Berlinie zwycięża przeklęta optyka prorosyjska. Niemiecka klasa polityczna uparcie odmawia spojrzenia na Moskwę przez pryzmat interesów Ukrainy i Europy Środkowej. Teraz do chóru narzekań Berlin włącza skutki ew. konfliktu wokół Tajwanu. A to oznacza niemiecką blokadę decyzyjną Unii, jeśli USA będą broniły suwerenności kolejnego państwa. Taka postawa grozi wprost rozpadem Zjednoczonej Europy. Albo wierzymy i bronimy wartości, albo dajmy sobie z nimi spokój. Tymczasem nasi zachodni sąsiedzi na naszych oczach zamieniają się w Republikę Weimarską. Egoizm, hedonizm i oportunizm wypiera solidarność i ofiarność. Niemcy, ocknijcie się wreszcie, do cholery. Nie można jedną d..ą siedzieć na kilku stołkach.