Prawda i prawa – wspólna sprawa

– Sprzeciwiamy się kolejnym próbom łamania niezależności wolnych mediów. W demokratycznym państwie prawa takie działania są niedopuszczalne i powinny budzić oburzenie. Dziś wszyscy jesteśmy dziennikarzami, bo bez niezależnych mediów nie ma wolnej i mądrej Europy – czytamy w śmiałym oświadczeniu jurystów, w którym przebrzmiewa echo słynnej przemowy Johna F. Kennedy"ego oraz odwołującym się do fundamentów zasad demokracji i praworządności. Odniesienie do Europy nie jest bezzasadne, bo zgrzyty na linii państwo-wolne media zdarzają się w wielu krajach Unii Europejskiej. W żadnym nie przyjmują one chyba jednak tak oczywistego, wręcz agresywnego charakteru jak w Polsce, w której PiS coraz wyraźniej próbuje zaprowadzić rządy o zabarwieniu wprost autorytarnym.

A tymczasem Konstytucja nadal gwarantuje wolność prasy i środków społecznego przekazu, a także prawo do informacji (art. 14 i 54 ustawy zasadniczej). Przypomnijmy więc, że niezależne media istnieją po to, aby patrzeć władzy na ręce, aby ją rozliczać w każdej minucie i sekundzie, aby weryfikować każdy jej czyn, słowo, gest. Niezależne media, tak samo jak niezależne sądy, służą w pierwszej i niekwestionowanej kolejności obywatelom – a nie politykom. Obóz rządzący nie ma żadnego problemu z wylewającym się z ich telewizji groteskowym, tragikomicznym potokiem jadu i oszczerstw w kierunku opozycji. Nie tylko nie zna w tym żadnego umiaru, który wynikałby chociaż ze zdrowego rozsądku czy ludzkiej przyzwoitości, ale wręcz w pełni popiera i pielęgnuję tę przesyconą nienawiścią narrację, nie bacząc na swoje deklarowane „przywiązanie” do wartości chrześcijańskich. Wody w usta w tej sprawie nabrała również Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji. Jednocześnie ten sam obóz oburza się na przejawy działania wolnych mediów i próbuje zakłócać ich w pełni legalną pracę. Jakim prawem?

– Bez niezależnych mediów, tak samo jak bez niezależnych sądów, nie ma wolności i demokracji – podsumowują swoją odezwę sędziowie, tym samym symbolicznie zapraszając dziennikarzy do współpracy w imię obrony prawdy oraz prawa. Nie ma wątpliwości, że zarówno prawda, jak i prawo są w naszym państwie często atakowane, chociaż powinny być chronione przez władzę bezapelacyjnie i ponad wszelkimi podziałami politycznymi.

Dziennikarzy i prawników łączy zatem więcej, niż na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać. Zarówno jedni, jak i drudzy wykonują zawody zaufania publicznego, wywierając tym samym znaczący wpływ na społeczeństwo. Dlatego i jednych, i drugich – boi się władza. A tymczasem, gdyby prawda i prawo były jej bliskie, to nie miałaby się powodów do lęku, gdyż chroniłaby je wspólnie z przedstawicielami elity intelektualnej narodu. Niestety, władza wybiera jednak bezlitosne atakowanie tych wartości, gdyż są one sprzeczne z jej interesami. Jednak ani wolne sądy, ani wolne media nigdy nie zniżą się do wtórowania jej w tym niecnym procederze. My walczymy o prawo i o prawdę.