Polsce należą się reparacje wojenne od Niemiec. Niczym Katon o Kartaginie powtarzam to od lat na łamach miesięcznika „Uważam Rze Historia” i „Rzeczpospolitej”. To nie żadna forma rewanżu, tylko zwyczajna sprawiedliwość i elementarna przyzwoitość. Polska ma prawo domagać się od Republiki Federalnej Niemiec wypłaty odszkodowań za napaść, grabież majątku narodowego i zbrodnie dokonane przez III Rzeszę. Ale to powinno być zrobione lata temu. Teraz temat reparacji wojennych jest jedynie cynicznie wykorzystywany przez Jarosława Kaczyńskiego.

Trwa zbiórka na drona, który ma być przekazany Ukrainie dla wsparcia jej wysiłku zbrojnego. Musimy się spieszyć, bo jest ryzyko, że sfery rządowe będą chciały nadać mu imię.

Niepokoi mnie fala populizmu, jaka przetacza się wśród szeregów opozycji antypisowskiej. Czterodniowy tydzień pracy; utrzymanie, a może nawet zwiększenie programów z gatunku 500 plus; trzynasta i czternasta emerytura czy coraz częściej pojawiająca się koncepcja emerytury obywatelskiej to już nie hasła ze sztandarów partii rządzącej, ale postulaty programowe nawet Platformy Obywatelskiej. Wolność gospodarcza staje się fikcją.

Tegoroczną maturę zdało o 4% więcej osób niż w zeszłym roku, ale zdały ją tak miernie, że może lepiej, aby tego sukcesu nie było.

Pierwszym surowcem energetycznym, wykorzystywanym już przez jaskiniowców w epoce lodowej, było drewno. Później ludzie sięgali po torf, węgiel brunatny i kamienny, ropę naftową, gaz ziemny, po energię wodną, wiatrową, słoneczną. Na naszych oczach zaczyna się sięganie po wodór.

Związek między PiS a elektoratem ma charakter patriarchalny. Wyborcy widzą w przywódcach partii ojca, który dba o nich najlepiej, jak potrafi. Jeśli ojciec popełnia błędy, nie pozostaje nic innego, jak mu wybaczyć.

Na oficjalnej stronie rządu polskiego możemy przeczytać: „Krajowy Plan Odbudowy i Zwiększania Odporności (KPO) to program, który składa się z 54 inwestycji i 48 reform. Wzmocni polską gospodarkę oraz sprawi, że będzie ona łatwiej znosić wszelkie kryzysy”. Czyżby? Mam co do tego duże wątpliwości.

Przeglądając listę blisko 300 „kamieni milowych” (warunków wypłat w ramach polskiego Krajowego Planu Odbudowy) każdy gospodarczy liberał powinien złapać się za głowę. Jest tam bowiem mowa o ozusowaniu umów cywilnoprawnych, zakazach wjazdu diesli do centrów miast oraz wielu innych ekologicznych obostrzeniach dla gospodarki. To wymogi Brukseli, która bawi się w mikrozarządzanie gospodarkami państw członkowskich.

Skoro prostytucji nie da się wytępić, to powinno się ją zalegalizować. Taka teza powinna przyświecać uprawomocnieniu usług seksualnych w Polsce. Walidacja prostytucji zmniejszyłaby przestępczość zorganizowaną i zlikwidowała olbrzymią część szarej strefy fiskalnej.