Jesteśmy świadkami historii, choć pewnie wielu z czytelników tego tekstu po prostu by tego nie chciało. Po brutalnej inwazji Rosji na Ukrainę, po zakończeniu tej wojny, nasz świat nie będzie już taki sam.

Kiedy giną ukraińskie kobiety i dzieci, trudno ronić łzy nad losem młodych Rosjan, których Putin używa jako mięsa armatniego. Jednak widok jeńców wziętych do niewoli przez ukraińską armię również szokuje. To przebrane w mundury, wystraszone dzieci. Nie wiedzą dlaczego i z kim walczą. Ze względu na absolutny brak wykształcenia, w ogóle nie zdają sobie sprawy, że znaleźli się na Ukrainie.

Trwająca od czwartku wojna w Ukrainie jest nieprzejrzysta informacyjnie. Do zachodnich agencji prasowych dochodzą różne informacje, których w żaden sposób nie można zweryfikować. Wygląda jednak na to, że już po 3 dniach załamuje się morale rosyjskich żołnierzy.

Czy włodarze Kremla to głupcy? Czy naprawdę nie rozumieją, że zachodnie sankcje doprowadzą rosyjską gospodarkę do największego załamania w historii? Handel zagraniczny można zdywersyfikować na inne kierunki sprzedażowe, ale jak to zrobić w XXI wieku bez sprawnego systemu finansowego?

Po napadzie Rosji na Ukrainę tytuły światowych mediów oraz słowa wypowiadane przez europejskich polityków można sprowadzić do wspólnego mianownika: - Szok! W przekazie dominują frazy: nie spodziewaliśmy się, zaskoczenie i nie do wiary.

Zginą tysiące Ukraińców, losem setek tysięcy będzie ucieczka, łzy i cierpienie. Jednak nie ma wątpliwości, że szaleniec z Kremla połamie sobie na Ukrainie zęby. Po czym marnie zginie z rąk Rosjan lub własnych elit.

A jednak wojna. Spełnia się najgorszy ze scenariuszy, który w pełnym wymiarze przywraca na świecie podział zimnowojenny. Rosja decyzją swojego przywódcy sama wyrzuca się na margines stosunków międzynarodowych.

22 lutego br. Uroczyście odsłonięto w Bibliotece Jagiellońskiej popiersie profesora Ruya Barbosy de Oliveiry, znakomitego brazylijskiego pisarza i prawnika, który w 1907 r. w czasie obrad II Międzynarodowej Konferencji Pokojowej w Hadze oficjalnie opowiedział się w imieniu rządu Brazylii za przywróceniem Polsce niepodległości.

Jesteśmy świadkami czegoś, co jeszcze niedawno wydawało się mało realne, czyli mobilizacji zachodniego świata przeciw rosyjskim brutalnym poczynaniom wobec Ukrainy. Względnie aktywnie uczestniczy w tym Polska, nagle okazało się, że jednak mamy ministra spraw zagranicznych, a prezydent i premier z intensywnością nie znaną od początku Dobrej Zmiany spotykają się z przywódcami Zachodu. Czy w tej nienormalnej sytuacji Polska odzyskała zatem normalne miejsce w światowej dyplomatycznej układance jako duży i ważny kraj europejski? Nic bardziej błędnego.