Podczas szturmu na Kapitol w Brasilii pojawiła się znajomo wyglądająca postać: półnagi koleś z rogami, pomalowaną twarzą i w indiańskim pióropuszu. Brazylijska wersja QAnon Shamana. Czyżby służby specjalne z różnych krajów kopiowały od siebie scenariusze prowokacji?

Kremlowska propaganda ogłupia własne społeczeństwo z nadzwyczajną skutecznością. Tymczasem, jak uczy historia, kryminalny reżim mogą zniszczyć tylko sami Rosjanie. Zachód musi im w tym pomóc, równie skutecznie atakując Rosję własną propagandą. To zadanie równie ważne lub nawet ważniejsze od zbrojenia Ukrainy.

Niemal wszyscy zdają sobie sprawę, że polski publiczny system emerytalny jest przestarzały, nieefektywny i pełen absurdów. Jest on też seksistowski. Dyskryminuje bowiem mężczyzn.

Werbunek kryminalistów na wojnę z Ukrainą stawia Kreml w trudnej sytuacji. Jeśli zgodnie z obietnicami zostaną amnestiowani i powrócą do domów, Rosję czeka eksplozja bandytyzmu. Jeśli oligarcha Prigożyn nie dotrzyma słowa, bandyci mogą wzniecić bunt na linii frontu.

Obietnice dostaw ciężkiego uzbrojenia świadczą o zmianie podejścia Zachodu do rosyjskiej agresji na Ukrainę. Niestety refleksja jest zbyt powolna, a więc krwawa, kosztowna i niewystarczająca. A przecież tylko zwiększenie potencjału ofensywnego Ukrainy może zakończyć wojnę.

W średniowieczu wystawiano ciała wielmożów, aby zyskać czas pozwalający na przyjazd gości i organizację uroczystości pogrzebowych. Dziś ten element jest zbędny. Teraz to tylko jarmarczna sztuczka.

W drugą rocznicę ataku zwolenników Donalda Trumpa na amerykański Kongres doszło do niemal identycznej sytuacji w Brazylii. Zwolennicy byłego prezydenta Jaira Bolsonaro wdarli się do siedzib  najważniejszych instytucji państwowych w stolicy państwa, mieście Brasilii. Kto stoi za rozruchami? Czy zostały sprowokowane? Czy ich organizatorzy świadomie wzorowali się na amerykańskim „ataku na Kongres”? Jest wiele niejasności, które media lewicowe bez wątpienia wykorzystają w celu skompromitowania poprzedniego prezydenta Brazylii.

W styczniu 2011 r. wybuchła niezwykła fala protestów, które objęły aż 20 krajów arabskich, od Sahary Zachodniej po Kuwejt. Bliskowschodnia wiosna ludów obaliła pięciu dyktatorów i przyczyniła się do zmiany ośmiu rządów. Jedynym despotą, któremu udało się uchronić przed gniewem obywateli, jest prezydent Arabskiej Republiki Syrii Baszar al-Asad, człowiek, który nigdy nie chciał zostać politykiem.

Czy lewicowy prezydent zażegna lewicowe – i przy okazji prawicowe – rebelie w kraju, który uchodzi za nieuleczalnie niestabilny? Gustavo Petro stanął przed taką szansą. Gdybyż tylko o przekonania tu chodziło.