Nazywając Putina mordercą, prezydent Joe Biden miał moralną rację. Podobnie gdy nazwał rosyjską napaść pogwałceniem prawa międzynarodowego, wzywając do obrony wolności i praw człowieka. Pomylił się, nazywając wojnę w Ukrainie globalnym konfliktem demokracji i autorytaryzmu. To III wojna światowa z nazizmem, a zarazem kryminalnym bandytyzmem.
Zachód bił brawo, gdy w 1989 r. triumf święciła Solidarność. Wiwatował, gdy Polska zainicjowała wolnościowy zryw Środkowej Europy. Kiedy dwa lata później runęło czerwone imperium, Zachód ogłosił własny sukces w zimnej wojnie. Samozadowolenie wzrosło do tego stopnia, że Francis Fukuyama napisał słynny esej o końcu historii. Przez kolejne 30 lat demokratyczna wspólnota zajmowała się wszystkim, tylko nie pielęgnowaniem własnych wartości.
Globalizacyjny pęd uczynił demokrację zakładnikiem rynków finansowych i ponadnarodowych korporacji. Nie liczyły się już judeochrześcijańskie fundamenty, tylko zyski. W ten sposób Zachód wyhodował potwora. Mowa oczywiście o Putinie i reżimie, który stworzył.
Europa spokojnie patrzyła, jak zbrodniarz niszczy raczkującą demokrację w Rosji. Nie zrobił nic, aby zapobiec wypraniu mózgów Rosjan. A gdy koniec historii okazał się farsą, zachodni politycy sięgnęli po Samuela Huntingtona. Konflikt cywilizacji świetnie tłumaczył wzrost międzynarodowej agresji Rosji.
Najazdy na Syrię, Ukrainę, a przede wszystkim groźby i szantaże Kremla mieściły się w dyplomatycznej ekwilibrystyce sprzeczności interesów oraz różnicach poglądów. Zderzenie cywilizacji pozwalało rozmywać śmiertelne zagrożenie doktrynalnymi zapisami o ewolucji partnerstwa z Rosją, najpierw w konkurencję, a następnie rywalizację.
Tymczasem okazuje się, że o żadnym zderzeniu lub starciu nie może być mowy. Z prostej przyczyny. Na biegunie przeciwnym do demokracji nie ma żadnej cywilizacji. Putin po mistrzowsku wykorzystał obłudę zachodnich elit intelektualnych oraz polityków. Jak kniaź Potiomkin przywrócił do życia mit Moskwy – Trzeciego Rzymu, czyli globalnego ośrodka rosyjskiej cywilizacji prawosławnej, emanującej ponoć chrześcijańskimi wartościami. Z ruskiego miru stworzył pokazową apoteozę rosyjskiej samobytnosti, czyli odrębnej drogi rozwoju.
Problem w tym, że za rzekomą rosyjską specyfiką nabierał sił wielkoruski szowinizm oraz etniczny rasizm. W skrócie nazizm. Kulturowa wyższość narodu rosyjskiego to wyłącznie pretekst do wynarodowienia Białorusinów i Ukraińców. Po co im własna państwowość, skoro mogą zaznać dobrodziejstwa inkorporacji w rosyjską cywilizację. W ten sposób Putin przywrócił upiorne uzasadnienie karania opornych Ukraińców. Rodem z III Rzeszy, która eksterminowała Żydów i Polaków, niegodnych miana członków aryjskiej cywilizacji nadludzi.
Niestety Zachód nadal nie wyciąga wniosków. Chce być ślepy, bo tak mu wygodnie. Nie chcąc być zmuszonym do działania, twierdzi, że Putin ożywił jedynie demony rosyjskiego imperializmu i autorytaryzmu. To kłamstwo i samooszukiwanie. Zbrodnicze metody przekształcania Ukraińców w Rosjan świadczą dobitnie, że Putin jest zwykłym nazistą, a według prawa międzynarodowego zbrodniarzem. Takim samym, jak Hitler.
Taka refleksja daje odpowiedź na pytanie dlaczego Angela Merkel, Nicholas Sarkozy, Donald Trump, a do niedawna Joe Biden (Emanuel Macron jest nadal wirtuozem kunktatorstwa) mogli uważać Putina za partnera w dialogu dotyczącym wspólnej przyszłości Europy i świata.
Oczywiście politycy to też ludzie, którzy mogą się mylić. Jednak osobiste złudzenia lub nieprawidłowe oceny ekspertów to jedno. Czym innym jest cynizm wielkich tego świata, polegający na świadomym kupczeniu prawami innych narodów. To ich przyzwolenie stworzyło zbrodnię rosyjskiego nazizmu popełnianą na Ukrainie.
