Debiut biografii jednej z największych gwiazd XX wieku na filmowym ekranie był jedynie kwestią czasu. Nie dziwi zatem fakt, że jeszcze w tym roku rozpoczną się zdjęcia do filmu opowiadającego historię życia Michaela Jacksona. Rodzi się jednak pytanie, na ile uczciwie ten obraz potraktuje niezwykle skomplikowaną i trudną osobowość artysty, a na ile będzie oderwaną od rzeczywistości laurką, stworzoną na potrzeby rodziny Jacksona i jego fanów? Na ile sprawiedliwie podejdzie też do tych osób, które muzyk mógł skrzywdzić?

Powrót Rihanny, najbogatszej w środowisku muzycznym, potwierdził, że od pewnego czasu muzycy to tacy biznesmeni, którzy ruszają ustami, a piosenki to jedynie playback.

Nie będę ukrywał, że tytuł zainspirował film Krzysztofa Kieślowskiego. Jego bohaterką była pewna wyjątkowo uzdolniona muzycznie Polka. Moją zaś bohaterką spełniającą to kryterium jest Edyta Bartosiewicz, jedna z kilku najważniejszych postaci naszej muzyki.

Film „IO” Jerzego Skolimowskiego mógł liczyć na Nagrodę Jury w Cannes, zaś 24 stycznia otrzymał nominację Akademii Filmowej do Oscara. Cieszmy się, choć powraca pytanie, dlaczego film nie otrzymał żadnej nagrody od jury na festiwalu w Gdyni. Polskie piekło?

25 grudnia na platformę Netflix wszedł „Wiedźmin: Rodowód Krwi”, czteroodcinkowy miniserial, który oprócz tego, że jest niesamowicie źle napisany i nakręcony, jest symptomem bardzo szkodliwej tendencji, która w coraz większym stopniu dotyka popkulturę. Mówię o upraszczaniu wizji świata przedstawionego do rozkładu społeczeństwa znanego z ulic Hollywood.

„Sen o Warszawie", „Nie zadzieraj nosa", „Gdzie się podziały tamte prywatki" – to tylko niektóre, choć najgłośniejsze, przeboje Marka Gaszyńskiego. Wybitny tekściarz i radiowiec zmarł 15 stycznia, mając 83 lata. Był wciąż młody. Śmiał się, pisał, planował. Choroba była za głupia. Nie rozumiała tego.

Nie wiem, jaka jest tego przyczyna, ale zdarza się, że seniorzy obawiają się, że bez nich pewne tendencje, procesy i zjawiska załamią się, skończą, nie odrodzą. Jeszcze niedawno narzekano, że po Stonesach i U2 nikt nie zapełni stadionów. The Weeknd i Bad Bunny umierają ze śmiechu. I kwitną.

Kiedyś jak nie było – to nie było. Teraz jak jest – to może nie być. Problem stanowi nadmiar. Tak można określić zmianę dotyczącą prezentów pod choinkę, gdzie chcą zaistnieć największe gwiazdy świata.

Jeśli nie widzieliście choć kilku minut z wywiadu, jakiego raper Ye (znany wcześniej jako Kanye West) udzielił Alexowi Jonesowi, to ominęło was najbardziej szalone wydarzenie polityczne roku.