Rzekomo pożegnalna trasa koncertowa rapera Quebonafide z akompaniamentem reżyserskich konceptów Grzegorza Jarzyny miała swój finał pod koniec maja. Po wyprzedaniu największych aren w kraju karawana jedzie jednak dalej. Równolegle do regularnych występów Quebonafide, czyli Jakub Grabowski z Ciechanowa, rocznik 1991, kontynuuje swój niecodzienny performance, ruszając w małomiasteczkową objazdówkę. Kiedyś czynił to na innych kontynentach, a z egzotycznych podróży po krajach afrykańskich i azjatyckich wrzucał do Internetu (przy wielkim aplauzie fanów) reportaże w formie wideorelacji, pokazując młodemu pokoleniu problemy trzeciego świata, a całą swoją odyseję podsumował w formie konceptualnego albumu, który osiągnął status Diamentowej Płyty. Można było rzec, że to „Ryszard Kapuściński polskiego hip-hopu”.
Na lata sukcesów złożyło się także współtworzenie duetu Taconafide z drugim herosem polskiego rapu, czyli Taco Hemingwayem. Razem dokonali przełomu, zapełniając hiphopowcami warszawski Torwar. Nie obyło się oczywiście bez wielu kryzysów artystycznych i blokad artystycznych, o których opowiedział w dokumencie „Quebonafide: Romantic Psycho Film” sponsorowanym przez Red Bull Polska pod szyldem festiwalu Millennium Docs Against Gravity.
W Internecie mnożyły się liczne teorie spiskowe odnośnie nadchodzących wydawnictw Quebo. Po forach chodziły słuchy, że raper z Ciechanowa szykuje międzynarodowe współprace, podejmując się śmiałej próby zaistnienia na zagranicznych rynkach. Jednak zamiast gwiazdorskich kolaboracji raper od dłuższego czasu w mediach poświęcał się głównie promocji autorskich produktów spożywczych.
Najpierw było otwarcie koreańskiej knajpy Mr. OH na warszawskim Powiślu, potem produkcja bubbletea, kwazithrillerowa reklama Allegro, sprzedaż Matchy w Carefourach i Żabkach oraz herbaty i masła orzechowego w Lidlu. W międzyczasie wywołał burzę wśród internautów, gdy chodził po śniadaniowych telewizjach w przebraniu stereotypicznie nieśmiałego informatyka. Kreacja była zainspirowana nerdowskim wyglądem z czasów studiów, o którym fani dowiedzieli się, gdy „wyciekło” zdjęcia studenckiej legitymacji rapera. Tymczasem Quebonafide wykorzystał całą historię w celach promocyjnych swoich albumów, które wyszły na samym początku pierwszego lockdownu i wywołały wielkie zainteresowanie mediów. Po licznych zmyłkach okazało się, że na płycie „Romantic Psycho” gościnnie występuje śmietanka towarzyska polskiego popu i hip-hopu, w tym Daria Zawiałow, Mrozu, Ralph Kamiński, Wojtek Sokół, Taco Hemingway, Emade, Mata, Vito Bambino, Bedoes.
Teraz, po hucznej trasie stadionowej i wydaniu ostatniej płyty, raper, jak już zostało powiedziane, zdecydował skupić się na regionaliach. W nowych performensach oddaje hołd swoim korzeniom, małomiasteczkowym festynom i popkulturze, która towarzyszyła mu, gdy dorastał w Ciechanowie. Niektórzy uznają pewnie, że to tani chwyt marketingowy, oparty na graniu na prostych emocjach, takich jak nostalgia za utraconym dzieciństwem, ewentualnie żart z podstarzałej kultury masowej oraz disco polo i kiczu. A może nie?
Z relacji w Internecie dowiadujemy się, że raper występuje na Festiwalach Ubijania Masła w Lubochni, na których uprawia crowd-surfing z „Baśką” Wilków w tle. Tańczy do „Macareny” czy klasyka szkolnej dyskoteki – „Kaczuszek”. Pojawia się również na weselach, bierze udział w potańcówkowym wężyku, wykonuje „Prawy do lewego” Bregowicza, „Hej sokoły” czy „Ściernisko” Braci Golec.
Aranżuje wśród publiki pogo do muzyki z seriali „Klan” i „Świat według Kiepskich” albo gra w ping ponga w rowerowym kasku.
Na scenę w małomiasteczkowych bibliotekach oraz remizach zaprasza też Taco Hemingwaya oraz swoją słynną narzeczoną Natalię Szroeder, z którymi wyśpiewują „Otwieram wino ze swoją dziewczyną”. Sprzedaje breloczki, „nagrania-demówki” za 15 zł, oranżadę Hellena i wafelki „Grześki”, przede wszystkim zaś „Draże Korsarze”, które są oficjalnym sponsorem trasy o przewrotnej nazwie „Mega Hip Hop Tour”. Za obejrzenie zaś tych wszystkich cudów zapłacić trzeba zawrotną sumę… 10 zł.
Podsumujmy! W dobie, gdy polscy raperzy kalkują swój wizerunek, by był jak najbardziej zgodny z zagranicznymi trendami, Quebonafide zrywa ze swoimi dawnymi globalnymi aspiracjami i oddaje się temu, co do szpiku polskie i bliskie jego sercu.
Latający cyrk Jakuba Grabowskiego będzie trwał do końca lata, niebawem będą ogłoszone kolejne mini-święta polskości. Wiemy na pewno: można się spodziewać wszystkiego. Nie wiemy jednego: gdzie odbędzie się wielki finał? Na Stadionie Narodowym? W Operze Narodowej? A może na Zamku Książąt Mazowieckich w Ciechanowie? Spodziewajcie się niespodziewanego!
