Mieszkańcy Europy, którzy nie chcą masowej imigracji z Afryki i Bliskiego Wschodu, często są oskarżani o rasizm. A co powiedzieć o Arabach i Murzynach, którzy walczą z tą emigracją dużo ostrzej niż najwięksi biali rasiści?

Putin wpisał Rosję do finansowej księgi Guinnessa. Wydatki budżetu na armię wzrosły do rekordowego poziomu, nienotowanego od czasów ZSRS. Czy taki poziom finansowania oznacza wieczną wojnę i pomoże Moskwie odnieść zwycięstwo? Raczej nie, natomiast zniszczy gospodarkę, o czym przekonuje rozpad sowieckiego imperium.

Ukraińskie elity nie zauważają tego, że wojna toczona nad Dnieprem światu już spowszedniała. Częste prośby o dalszą pomoc zaczynają już coraz mocniej irytować Amerykanów i Europejczyków. W takiej sytuacji obrażanie krajów, które jak dotąd wspierały Ukrainę najmocniej, jest strategią samobójczą.

Jeśli dziś w Holandii czyjeś mieszkanie zostanie nazwane „domostwem Jana Steena”, to znaczy tyle, że panuje w nim powszechny bałagan i upadek obyczajów gospodarzy.

Świat zajęty ukraińską wojną nie reaguje na tragiczny los Ormian Górskiego Karabachu. Unia Europejska nie może milczeć, a wręcz musi przeciwdziałać groźbie ludobójstwa. Tymczasem Europa widzi w Baku sojusznika, bo Azerbejdżan jest alternatywnym wobec Rosji dostawcą surowców energetycznych. Na szali stoi jednak życie dziesiątek tysięcy osób i nic nie zdejmuje z UE odpowiedzialności za ich bezpieczeństwo. Nawet zmęczenie ukraińską wojną i ogromne środki, które Europa przeznaczyła na pomoc Ukraińcom.

Senat USA zmienił swój dress code. Zrobił to dla demokratycznego senatora Johna Fettermana, który w zeszłym roku przeżył ciężki udar mózgu. Fetterman mógł więc powitać ukraińskiego prezydenta Zelenskiego, mając na sobie spodenki gimnastyczne. Można się spodziewać, że coraz więcej senatorów zacznie pojawiać się na głosowaniach w szpitalnych pidżamach.

Kilka miesięcy temu Andrzej Duda i Wołodymyr Zełenski obściskiwali się w parlamencie ukraińskim, nazywając się braćmi. Obiecywali się wspierać w przyjaźni wiecznej. Ale to uczucie wygasło już przedwczoraj, kiedy prezydent Ukrainy podczas przemówienia przed Zgromadzeniem Ogólnym ONZ dał do zrozumienia, że Polska „pozorowała solidarność, jednocześnie pośrednio wspierając Rosję”.

Prezydent Wołodymyr Zełenski jest bohaterem narodowym Ukrainy. Dla świata pozostaje niezmiennym symbolem oporu przeciwko rosyjskiej agresji. Czy jednak rządzi swoim krajem? A jeśli nie, to kto?

Niespodziewanie Pekin otworzył w Rosji drugi front. Ekspansję rozpoczęły chińskie triady powiązane z komunistyczną służbą bezpieczeństwa. Tymczasem rosyjska policja ściga przeciwników wojny i nie wie, jak sobie poradzić z etniczną przestępczością. Natomiast triady chcą zamienić Rosję w centralny punkt globalnej dystrybucji narkotyków.