Konstytucja 3 maja urosła w historiografii polskiej do rangi świętości narodowej, której w żaden sposób nie powinno się krytykować. Ale czy słusznie? Wczoraj ukazał się mój świąteczny artykuł, w którym gloryfikowałem pierwszą polską ustawę zasadniczą. Dzisiaj jednak chcę dosypać łyżkę dziegciu do tej beczki miodu. Historię należy bowiem rozpatrywać bez emocji i ze wszystkich stron.

Każda praca jest męcząca. Fizyczna – bo bolą mięśnie, umysłowa – bo wiąże się ze stresem, naciskami, wymaga koncentracji uwagi i odpowiedzialności. Okazuje się, że wiele zależy od modelu w jakim się pracuje.

Skrzecząca sprzeczność nie przeszkadza Polakom w świętowaniu 3 Maja. Chełpiąc się konstytucją, w czambuł potępiają jej twórcę.

W swojej historii Polska miała kilka aktów prawnych, które można by nazwać ustawami zasadniczymi.

Piwo jest trwale wpisane w naszą historię. Musiało być na tyle ważne dla naszych antenatów, że Gall Anonim umieścił je na honorowym miejscu historii o Piastach, którzy w zmianie dynastycznej zastąpili Popielidów.

Przez ponad 22 wieki miejsce wiecznego spoczynku pierwszego cesarza Chin pozostawało tajemnicą. Jednak pewnego słonecznego poranka wiosną 1974 r. trzech chińskich chłopów zaczęło kopać studnię niedaleko miasta Xi'an w prowincji Shaanxi. Nie wiedzieli, że tego dnia przejdą do historii jako odkrywcy Świętego Graala chińskiej archeologii – owianego przerażającą legendą grobowca cesarza Qin Shi Huanga.

Trzy lata temu amerykańscy naukowcy rozpoczęli aktualizację dotychczasowego modelu zmiennego pola magnetycznego Ziemi, ponieważ geograficzny biegun północny nie pokrywa się z magnetycznym. Ten drugi znajduje się ok. 550 km na południe od bieguna geograficznego. Przy okazji odkryli, że północny biegun magnetyczny przesuwa się w coraz szybszym tempie w kierunku Syberii. Czy grozi nam z tego powodu katastrofa globalna?

79 lat temu, 19 kwietnia 1943 r. rozpoczęła się jedna z najbardziej heroicznych insurekcji w dziejach świata, która do historii przeszła pod nazwą powstania w getcie warszawskim. Być może określenie „powstanie” jest w tym przypadku nieco emfatyczne. Historycy zachodni zatracają bowiem proporcje, pisząc o tysiącach dobrze przeszkolonych żołnierzy żydowskich, których w rzeczywistości mogło być zaledwie kilkuset. W dodatku byli to w większości wymęczeni ludzie z niewielkim doświadczeniem bojowym. Nie ulega jednak wątpliwości, że była to pierwsza próba zbrojnego oporu przeciw niemieckiemu ter...

W wielkanocny poniedziałek, 24 kwietnia 1916 r. zdumieni mieszkańcy Dublina usłyszeli odgłosy strzelaniny i eksplozji. Nie były to jednak spóźnione o jeden dzień salwy rezurekcyjne, ale wybuch planowanego powstania.