Według widniejącego na stronie Episkopatu Polski tekstu zatytułowanego „Vademecum wyborcze katolika”, udział w wyborach jest „obowiązkiem sumienia” katolika. Jednak sam akt realizacji prawa wyborczego przysługującemu każdemu pełnoletniemu obywatelowi Polski nie wystarczy. Delikwent mający czelność utożsamiać się z wiarą katolicką musi zagłosować tak, aby sprostać podanym we wspomnianym już apelu wytycznym. Nie, nazwa jedynej i słusznej partii nie pada, ale aluzje i sugestie są wystarczająco klarowne oraz czytelne.

Rozdział Państwa i Kościoła to także zerwanie układów finansowych. Jeśli wierny ma potrzeby religijne, to powinien za nie płacić z własnej kieszeni, jak, dajmy na to, za bilet do kina.

Imprezka u 48-letniego ks. Tomasza z Dąbrowy Górniczej, wikarego tamtejszej parafii Najświętszej Maryi Panny Anielskiej, wcisnęła się w świadomość przynajmniej połowy Polaków. Tym wszystkim, którzy jednak o wydarzeniu nie usłyszeli, krótkie jego résumé. Wielebny do swojego mieszkania zaprosił dwóch kolegów z branży, a żeby radośnie umilić im i oczywiście sobie czas, zaprosił także sexworkera. By optymalnie wejść w klimat spotkania z tak rzadkim chyba na plebaniach archetypem bliźniego, księża jak w koncelebrze łyknęli kolektyw...

„Jednak wiedział” – tak przynajmniej pod koniec września 2023 roku skonstatował Giovanni Coco, włoski historyk, który jako jeden z nielicznych wybrańców uzyskał dostęp do tajnego archiwum papieża Piusa XII. „Wiedział” odnosi się do wiedzy papieża o Holocauście. I do jego milczenia wobec ludobójstwa Żydów podczas II wojny światowej. Z czego czyni mu się zarzut, rzucający cień na cały pontyfikat. Ostatni w wielkim stylu inkwizytorskim. Ostatni, w którym papiestwo orbitowało na parnasie władzy dusz. 

Na pytanie, jak wygląda społeczno-polityczno-religijny przekrój współczesnego społeczeństwa, zapewne wielu z nas odparłoby bez wahania: po „lewej” stronie stoją ateiści, zatwardziali socjaliści, członkowie lub sojusznicy LGBTQ+, zwolennicy aborcji na żądanie itd., a po „prawej” – gorliwi katolicy, tradycjonaliści, konserwatyści. Czy nie jest to jednak zbyt generalizujący i odbiegający od rzeczywistości obraz? Przełomowa książka Marcina Dzierżanowskiego „To jest także nasz Chrystus. Rozmowy z chrześcijanami LGBTQ+” udowadnia, jak bardzo lubim...

Papież Franciszek wcale nie musi znać wywodzącej się z twórczości Jacka Kaczmarskiego genialnej piosenki „Sen Katarzyny II”. Wypadałoby jednak, aby – jako głowa najpotężniejszej instytucji religijnej na świecie – orientował się co nieco w historii. I nie kompromitował się, zachęcając młodych Rosjan do kontynuowania dziedzictwa „wielkiej” Rosji w sytuacji, gdy ani tak naprawdę to państwo nie ma się czym w dziedzinie historii zbytnio chwalić, ani nie jest to właściwe w chwili, gdy po raz kolejny zostało agresorem, który przeprowadził niesprowo...

Co niemiecki arcybiskup Georg Gaenswein ma wspólnego z uprowadzeniem Emanueli Orlandi? Dokładnie przed 40 laty (22 czerwca 1983 roku) w Watykanie, centrali głoszenia Dobrej Nowiny, zdarzyło się wstrząsające w swoim wymiarze porwanie i morderstwo. 15-letnia Emanuela Orlandi zniknęła z powierzchni ziemi. W upalne popołudnie wracała z lekcji fletu do domu, położonego w granicach Watykanu, rzut beretem od bazyliki św. Piotra i apartamentów Jana Pawła II.

Papież Franciszek, de facto rekonwalescent, który w okresie Wielkanocy, kiedy Głowa Kościoła ugina się wręcz pod nawałem bieżącej pracy, jakkolwiek organicznie związanej z wiecznością, uroczystościami zarządzał z tylnego siedzenia rehabilitanta, teraz mocno walnął pięścią w stół. A właściwie uderzył w kant ambony. Zarzucił sianie „obraźliwych i bezpodstawnych insynuacji”, które atakują „pamięć świętego Jana Pawła II”. Na myśli miał sformułowania, które puścił w szeroki obieg 60-letni Włoch Pietro Orlandi. Ten bowiem powołał się na nagra...

Równo dziesięć lat papież Franciszek stoi na czele kościoła katolickiego. Wybrany, by wydobyć go z największego kryzysu doby współczesnej, niezmiennie toczy bój o własne przeżycie. Konserwatywne siły walczą o wciśnięcie kościelnej barki do poprzedniej epoki Jana Pawła II i Benedykta XVI. I w ramach tego rozwiązania wysłałyby Franciszka na przedwczesną emeryturę. Ten stawia opór i próbuje reformować kościół.