„Rodzina jest sercem zainteresowania naszego rządu” – powiedziała Marlena Maląg, Minister Rodziny i Polityki Społecznej, podczas konferencji w Poznaniu dotyczącej śmierci ośmioletniego Kamilka, którego zakatował ojczym, oraz morderstwa w domu dziecka. Razem z nią na scenie wystąpili premier Mateusz Morawiecki i wiceminister Anna Schmidt. Premier nawoływał do mordowania sprawców przestępstw polegających na znęcaniu się fizycznie lub psychicznie, czyli popełniających przestępstwo z artykułu 207 kk. Anna Schmidt natomiast zachwalała jeszcze niedziałającą ustawę, dotyczącą ochrony przed przemocą w różnych związkach, nie tylko, co wyraźnie podkreśla, konstytucyjnych związkach kobiety i mężczyzny. Nikt nie wspomina o ochronie dziecka przed patologiczną rodziną. Najwyraźniej ono nie jest tu najważniejsze. Bo najważniejsze jest wspieranie rodziny, uznawanej przez mówiących za świętość.
Tymczasem w Polsce tylko w tym roku, jak twierdzi Michał Janczura z TOK FM, kilkanaścioro dzieci zostało zamordowanych. To nie tylko Kamilek, którego przypadek został nagłośniony przez media i wywołał reakcje rządu, ale kilkanaścioro innych dzieci zabitych przez rodziców, opiekunów w związkach konstytucyjnych. „W poprzednich latach od 40 do 60 zbrodni rocznie” – mówi Janczura w TVN24. To dlatego ustawa o „Wspieraniu rodziny i pieczy zastępczej”, szumnie lansowana przez Marlenę Maląg i rząd, zawiera szereg przepisów odnoszących się do pomocy rodzinie.
Gdy Kamilek trzykrotnie uciekał z domu, chroniąc się przed przemocą, dzielni i oddani pracy policjanci przywracali go na łono rodziny, gdzie ojczym za karę przypalał go papierosem albo polewał wrzątkiem. Nowa ustawa, której wspaniałość i rewolucyjność podkreślała minister Maląg, jest pod tym względem konserwatywna i mówi o prawie dziecka do powrotu do rodziny. Bo rodzina, nawet patologiczna, w oczach prawicy jest święta, a dzieci i ryby głosu nie mają. Gdyby miały, to można dać im klapsa i nic w tym złego. Tyle że, jak twierdzi w „Dzienniku Gazecie Prawnej” rzecznik praw dziecka Mikołaj
Pawlak, „Trzeba rozróżnić, czym jest klaps, a czym jest bicie”, bo chociaż „absolutnie nie wolno bić dzieci”, to „klaps nie zostawia wielkiego śladu”.
Z raportu NIK wynika, że na koniec 2021 r. w pieczy zastępczej przebywało w sumie prawie 73 tys. dzieci, tj. o ok. 7% mniej niż w 2012 r. Niestety nie oznacza to, że poprawiła się kondycja polskich rodzin, a jedynie, że urzędnicy nie występują do sądów, aby odebrać zagrożone przemocą dziecko. Bo rodzina jest święta i nikt nie będzie narażał się przełożonym głupimi wnioskami. Powód, dla którego ustawa nie rozwiąże problemu, jest banalny. Układy rodzinne są tak skomplikowane i wielowarstwowe, że nie da się ich unormować prostym przepisem ani zaostrzeniem kar. Do kary śmierci włącznie, do której zaraz po Morawieckim namawia Zbigniew Ziobro, a jego przyboczni przyklaskują i mówią o zaostrzaniu kar, choć nawet dotychczasowe nie są nakładane, często z winy prokuratorów. Nie przeciwdziałaniu, nie resocjalizacji, tylko karaniu po fakcie sekunduje Ministerstwo Sprawiedliwości. Jednocześnie politycy prawicy proszą, aby nie wykorzystywać tragedii w kampanii wyborczej – i sami tego nie robią, głosząc populistyczne bzdury o karze śmierci, która jest nie dość, że nieludzka, to w dodatku nieskuteczna i nie ma żadnego efektu odstraszającego. Po prostu trwale eliminuje sprawcę i to wychodzi taniej, niż go utrzymywać do śmierci. Ot, taka katolicka logika.
Podobnie jak premier, ministrowie Ziobro i Maląg, chwaląca nową ustawę, w kampanii wyborczej nie wykorzystuje tragedii minister od edukacji Przemysław Czarnek, który stwierdził, że gdyby w Częstochowie rządził kto inny (Kamil mieszkał w Częstochowie, a prezydentem miasta jest Krzysztof Matyjaszczyk z Nowej Lewicy), to do tragedii by nie doszło i cała wina jest po stronie służb podległych samorządowi. Naprawdę powinniśmy podziwiać tę wstrzemięźliwość przedwyborczą prawicy. Milczą jak grób i naprawiają błędy poprzedników.
Nie wiadomo, jak długo potrwają harce na trumience Kamilka. O trumienkach tych średnio czterdziestu do sześćdziesięciu zabitych przez bliskich dzieci rocznie nie ma co w ogóle wspominać, bo nikt o nich nie pamięta. Trzeba jednak dbać o polską rodzinę, bo „rodzina konstytucyjna oparta na związku kobiety i mężczyzny” jest najświętsza, a dzieci są jej własnością. Jeśli parę dzieciaków dostanie przy okazji zbyt mocnego klapsa, to sprawcę ukarze sąd.
