Być może Rosjanie popierają awanturę Putina, ale nie zamierzają ginąć na przegranej wojnie. Głośne krzyki ura! – wznoszone w sondażach i na „wiecach poparcia”, to co innego niż gotowość do krwawej walki. Obywatele faszystowskiego imperium edukowani knutem i biedą nabyli fenomenalnej zdolności mimikry.
Kto jak kto, ale Putin zdaje sobie sprawę z fikcji. Wystarczy spojrzeć, kto bije się w Donbasie. Od początku napaści na wschodnią Ukrainę mięsem armatnim są mieszkańcy „separatystycznych republik” Doniecka i Ługańska. Zgrupowani w dwa tzw. korpusy armijne wykrwawiają się od ponad 50 dni. Wraz z nimi idą Czeczeni – kadyrowcy, wspierani przez inne grupy etniczne Kaukazu oraz wagnerowców, czyli najemników z prywatnej armii opłacanej przez kremlowskich oligarchów.
To wykolejone psychicznie ludzkie śmieci. Pozbawione człowieczeństwa odpady, najczęściej z przeszłością kryminalną, zanęcone możliwością bezkarnego rabunku, gwałtu i mordowania. Nie zasługują nawet na określenie mięso armatnie. To materiał pokroju jednostek SS Oskara Dirlewangera w 1944 r. pacyfikujących Warszawę.
Byli relatywnie skuteczni w Gruzji, Syrii, a nawet na Krymie i w Donbasie w 2014 r. Dziś tysiące trupów rosyjskich esesmanów XXI w. ścieli ukraińską ziemię od Kijowa do Morza Czarnego. Otrzymali zadanie siania terroru oraz zmęczenie obrońców. Tymczasem w starciu z nowoczesną i zmotywowaną armią okazali się bezradni. Dopiero za nimi idzie kadrowa rosyjska armia. Lecz cóż to za kadry, które tak nie popisały się atakując z terytorium wasalnej Białorusi?
Putin, jak na rasistę przystało, nie walczy Rosjanami, tylko mniejszościami etnicznymi. Wśród trupów i jeńców przeważają Buriaci, Tuwińcy oraz inne grupy etniczne Syberii i Dalekiego Wschodu oraz, rzecz jasna, Kaukazu.
Jakaż musi panować tam bieda, skoro ze zdobytych książeczek żołdu wynika, że wstąpili do armii za równowartość 410 złotych miesięcznie (źródło: TVN24). Skoro taka suma wydaje się atrakcyjna, a mordowanie cywilów to wierzchołek socjalnego awansu, do jakiego zbydlęcenie Putin doprowadził rdzennych mieszkańców peryferiów?
Führer narodu rosyjskiego doskonale wie, że do armii nie wstąpi dobrowolnie żaden mieszkaniec Moskwy czy Petersburga, a generalnie europejskiej części Rosji, który ma przed sobą jakiekolwiek perspektywy kariery. Siły zbrojne rekrutują materiał ludzki w oparciu o negatywne kryteria doboru. Kontrakty podpisują ludzie zdeprawowani, wykolejeni psychicznie lub pozbawieni wszelkich życiowych szans.
Dlatego wspólnym mianownikiem rosyjskiej armii jest niski iloraz inteligencji, spotęgowany powszechnym deficytem edukacyjnym. Corocznie z Rosji emigruje 70 tys. młodych Rosjan z wyższym wykształceniem lub posiadających kwalifikacje w poszukiwanych na rynku specjalnościach. Najbardziej kreatywny materiał ludzki, jakim dysponuje Putin, woli ucieczkę niż kontrakt lub zawodową służbę w armii.
W efekcie pod szumną nazwą batalionowych grup taktycznych kryje się masa ludzka o kwalifikacjach etycznych, poziomie intelektualnym i motywacji odbiegającej niedaleko od wagnerowców, kadyrowców oraz innych morderców.
Jak ludzie bez żadnego wykształcenia, z horyzontem myślenia zakreślonym granicami wioski w Tajdze lub w górach Kaukazu, mają skutecznie walczyć, a przede wszystkim obsługiwać nowoczesną broń? Przeraża ich wszystko, od ukraińskiego dobrobytu, przez niezrozumiałe zjawiska, takie jak drony, po bestialski stosunek własnych przełożonych, którzy widzą w nich rzeźne bydło.
Jeśli dodać do tego fatalny poziom dowodzenia, zgodnie z którym oficerów wszystkich szczebli interesują łapówki, a nie wyszkolenie wojska, otrzymamy to, co Kreml nazywa drugą armią świata.
W toaście wygłoszonym w czerwcu 1945 r. z okazji zwycięstwa nad III Rzeszą Stalin powiedział, że zawdzięcza sukces nie marszałkom, tylko wintikom (śrubkom), czyli masie zwykłych ludzi. Bitnym czerwonoarmistom oraz kobietom i dzieciom produkującym broń i amunicję.
Dziś Putin może tylko pomarzyć o patriotycznym zrywie 1941 r., gdy Rosjanie poczuli się zagrożeni eksterminacją przez gorszy, bo obcy totalitaryzm. Jego najemnicy zrekrutowani z ludzkich śmieci nie mogą wygrać żadnej wojny. Podobnie jak oddziały poborowe wychowane w zniewoleniu umysłów. Takie „siły zbrojne” skonfrontowane z armią świadomych obywateli przegrają zawsze i wszędzie.
