22 stycznia 1863 r. wybuchło powstanie styczniowe – jedna z najtragiczniejszych polskich insurekcji, która od początku była jedynie skazanym na przegraną desperackim manifestem sprzeciwu wobec rosyjskiego terroru. 

Nawykliśmy do tego, by Armię Krajową przedstawiać zawsze w samych superlatywach. Nie zwykło się wspominać o ciemnych stronach działań państwa podziemnego, a jeśli już, to ze sprostowaniem, że takie były czasy. Bohaterstwo i czyste zamiary zawsze były cokołem pomnika Armii Krajowej. Tylko czy na pewno jest to w pełni słuszne, by pokazywać ten aspekt naszej historii w tak jednowymiarowej formie?

17 stycznia tego roku ambasador Rosji tradycyjnie, jak co roku, złożył w imieniu swojego narodu kwiaty na cmentarzu żołnierzy radzieckich w Warszawie. Wielu z nas było tym gestem słusznie oburzonych. Jak bowiem można oddawać hołd „wyzwolicielom”, kiedy hańbi się pokój i prawo międzynarodowe w Ukrainie?  To zwykły kabotynizm i hucpa. Ale czy krytyka takich ludzi jak Siergiej Andriejew i państwa, które on reprezentuje, pozwala nam zapomnieć o milionach czerwonoarmistów i żołnierzy 1. Armii Wojska Polskiego poległych na naszej ziemi?

Czy Niemcy zostali należycie ukarani za swoje zbrodnie w czasie II wojny światowej? Nie, ponieważ nie płacą odszkodowań wojennych, mimo że z formalnego punktu widzenia procesy norymberskie potwierdziły, iż Niemcy – łamiąc prawo międzynarodowe – napadły na Polskę, Holandię, Belgię, Danię, Norwegię, Luksemburg, Jugosławię, Grecję i Związek Radziecki. Niemcy naruszyli bądź złamali 36 międzynarodowych umów i 64 gwarancje międzynarodowe, w tym wspomniane konwencje haskie z 1899 i 1907 r. oraz traktat o wzajemnych gwarancjach podpisany w 1925 r. w Locarno. Złamane zostały również liczne konwencje...

Jak to było z tymi gośćmi, którzy odwiedzili świętą rodzinę? Czy przybyli – jak uważał Marco Polo – z Persji? Czy może z odległych Indii? A może są postaciami fikcyjnymi, które posłużyły jedynie do uwiarygodnienia opowieści o Rzezi Niewiniątek, dokonanej z rozkazu króla Heroda Wielkiego?

We wrześniu 2022 roku wszystkie siły polityczne w sejmie RP głosowały za uchwałą wzywającą rząd Niemiec do jednoznacznego przyjęcia odpowiedzialności politycznej, historycznej, prawnej oraz finansowej za wszystkie skutki spowodowane w Polsce i jej obywatelom na skutek rozpętania II wojny światowej przez III Rzeszę Niemiecką. Tylko posłowie: Tomasz Aniśko, Klaudia Jachira, Małgorzata Tracz oraz Urszula Zielińska głosowali przeciw tej uchwale.

Dziesiątki ośrodków analitycznych wypuściły w ostatnich latach całe tony raportów analitycznych poświęconych scenariuszom rozwoju technologicznego, gospodarczego i społecznego na następne dekady. 20, 30 czy 50 lat to jednak z punktu widzenia cywilizacji dosyć krótki okres.  Co czeka nas, gdy przez niego przejdziemy?  Jak ludzkość może się rozwijać przez następne setki, tysiące i miliony lat?

1 stycznia nie zawsze był pierwszym dniem roku. To stosunkowo niedawna tradycja w historii naszej cywilizacji, ściśle związana z opracowaniem kalendarza słonecznego przez Rzymian. Choć stosujemy go do dzisiaj, miał on jedną podstawową wadę: uwzględniał cykle słoneczne na wysokości geograficznej Rzymu. Ten błąd w kalkulacji upływającego czasu przyniósł wiele wieków później poważne konsekwencje natury politycznej.

30 grudnia 1916 r. grupa młodych rosyjskich arystokratów pod przywództwem księcia Feliksa Feliksowicza Jusupowa dokonała udanego zamachu na niezwykle wpływowego faworyta carskiej rodziny Grigorija Jefimowicza Rasputina. W ten sposób wywiad brytyjski usunął człowieka, który ostrzegał Romanowów przed strasznymi konsekwencjami przystąpienia Rosji do Wielkiej Wojny.