Dzisiaj mijają 83 lata od podpisania przez Mołotowa i Ribbentropa paktu o nieagresji pomiędzy III Rzeszą i Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich. W rzeczywistości była to umowa rozbiorowa Polski i krajów bałtyckich. Przez lata historiografia radziecka, a później rosyjska skrzętnie unikała tematu tego mezaliansu Hitlera ze Stalinem. Nieliczni, którzy ośmielali się o nim pisać, przekonywali, że pomysł stworzenia takiego przymierza wyszedł wyłącznie ze strony niemieckiej. Nic bardziej mylnego!

W historii świata niewiele jest wydarzeń o tak przełomowym znaczeniu dla losów całej ludzkości jak Bitwa Warszawska 1920 roku. Znakomity brytyjski pisarz i dyplomata lord D'Abernon uznał ją za 18. najbardziej decydującą bitwę w dziejach gatunku Homo sapiens.

Popularna na prawicy legenda mówi, że załamany Piłsudski całkowicie scedował podczas Bitwy Warszawskiej dowodzenie na generała Tadeusza Rozwadowskiego. Kłóci się ona jednak ze wszystkim, co wiemy o systemie dowodzenia w Wojsku Polskim w 1920 r.

W dniach 12-25 sierpnia 1920 roku Wojsko Polskie stoczyło jedną z najważniejszych bitew w historii naszego kraju. Lord D'Abernon nazwał ją 18. najbardziej decydującą bitwą w dziejach. Ale kto był prawdziwym architektem tej wielkiej polskiej wiktorii?

Niewiele osób w historii Polski zasłużyło się dla jej niepodległości tak bardzo jak generał Rozwadowski. I chyba żaden z naszych bohaterów nie został równie haniebnie zepchnięty na margines pamięci narodowej.

78 lat temu pułkownik Claus Schenk von Stauffenberg przeprowadził w Wilczym Szańcu koło Kętrzyna na Mazurach zamach bombowy na Adolfa Hitlera. Mimo że przygotowany ładunek eksplodował w odległości zaledwie kilku metrów od Hitlera, wódz III Rzeszy wyszedł z zamachu z niewielkimi obrażeniami. Po raz kolejny w swojej karierze politycznej miał diabelne szczęście, uchodząc z życiem.

„Bandera jest chorągiew, pospolicie zawieszona na wierzchu wielkiego masztu, krojem, herbami i kolorami osobnemi różniąca się – tak dla rozeznania narodu, jako też dla dystynkcyji oficyjerów generałów wojska wodnego” (Franciszek Paprocki, „O sprawie rycerskiej lądowey y wodney w powszechności”, 1776 r.).

Wielki niemiecki filozof i twórca nowoczesnego systemu idealistycznego Georg Wilhelm Friedrich Hegel głosił, że poprzez działania wielkich „światowo-historycznych" indywidualności realizuje się wola Opatrzności i ujawnia „wola ducha świata". Czy duch zatem przemówił do ludzkości przez Hitlera i Stalina, którzy byli sobą zafascynowani?

Dzisiaj, z perspektywy wielu dekad po wojnie, spoglądamy na Stalina i Hitlera jako jednych z największych antagonistów w historii. Zapominamy przy tym, że przez wiele lat ci ludzie byli sobą wzajemnie zafascynowani. Uważali, że ustroje polityczne, które budują, są do siebie bardzo podobne. Tworzyli bezduszne społeczeństwa, które miały żyć w utopii, a skończyły w niewyobrażalnym piekle.