W Lesku chcą naprawić sytuację finansową szpitala powiatowego. Ma nastąpić likwidacja ostatniej w Bieszczadach porodówki oraz Szpitalnego Oddziału Ratunkowego (w zamian ma powstać izba przyjęć), likwidacja Oddziału Anestezjologii i Intensywnej Terapii, likwidacja nierentownych poradni. Starostwo twierdzi, że: „Nikt nie ma zamiaru likwidować szpitala, ale jeżeli nie zostaną podjęte działania naprawcze, to szpital może zlikwidować się sam”.
Mieszkańcy nie godzą się na to i protestują. „Ten szpital po prostu jest potrzebny. Nie ma w ogóle słów, które mówią, że nie” – przekonywała w rozmowie z reporterem TVN24 Mateuszem Półchłopkiem jedna z protestujących. „Likwidacja porodówki dla okolicznych mieszkańców może oznaczać katastrofę. Wówczas najbliższe oddziały położnicze będą znajdowały się w oddalonym o 37 kilometrów Brzozowie lub o 82 kilometry Rzeszowie”, a na najbliższy SOR trzeba będzie jechać do Sanoka. Co w przypadku zagrożenia życia może być kluczowe. Na demonstracji w obronie szpitala pojawiło się kilkadziesiąt osób.
Tymczasem w odległej Sitii, dziewięciotysięcznym żyjącym z turystyki miasteczku na wschodniej Krecie, ma miejsce analogiczne zdarzenie. Władze chcą zamknąć szpital, który uważają za nierentowny. Mieszkańcy się na to nie godzą, ponieważ do najbliższego szpitala w Agios Nicolaos wąskimi górskimi drogami trzeba jechać 1,5 godziny, a z miejscowości dalej na wschodzie jeszcze dłużej. Mimo trwającego wysokiego sezonu turystycznego mieszkańcy regionu ogłaszają strajk i zamykają wszystko. Dokładnie wszystko.
18 września po Sitii i okolicznych miejscowościach kręcą się grupy zdezorientowanych turystów poszukujących otwartego jakiegokolwiek sklepu, jakiejkolwiek tawerny, kawiarni, baru, stacji benzynowej, czegokolwiek, a tymczasem wszystko jest zamknięte. Na drzwiach wejściowych i witrynach lokali powiewają wydrukowane na drukarkach kartki z napisem: „Nie. Nie zgadzamy się na zamknięcie szpitala w Sitii. 18 września nie przyjdziemy do pracy”. Oczywiście po grecku, mało kto zna ten język, więc nikt nie wie, o co chodzi. Na szczęście Kreteńczycy chętnie tłumaczą swoje stanowisko w tej sprawie i liczą na zrozumienie. My jesteśmy turystami, którzy znaleźli się w tej sytuacji bez śniadania i perspektyw na obiad. Na szczęście mamy paliwo w baku wynajętego auta. Rozpoczynamy poszukiwania posiłku.
W promieniu 25 km nie znaleźliśmy żadnego czynnego sklepu, nawet niemiecki Lidl jest zamknięty na głucho. Na śniadanie zjedliśmy trochę fig z dzikiego krzaka i poszliśmy na zupełnie pustą plażę, bo inni turyści pojechali w stronę Iraklionu szukać jedzenia. Mieliśmy nadzieję, że po południu może otworzą tawerny. Myliliśmy się. Kreteńczycy jednomyślnie zamknęli wszystko na dobę, a po zupełnie pustych ulicach Sitii hulał jedynie wiatr.
Zarówno w Lesku, jak i w Sitii sytuacja jest analogiczna. Mieszkańcy stają w obronie swojego bezpieczeństwa zdrowotnego. Tyle że w Polsce postawiło się kilkadziesiąt osób, a na Krecie zaprotestowali wszyscy. Myślę, że ten szpital w Sitii przetrwa, bo następnym razem Kreteńczycy zamkną region na tydzień. Te oddziały w Lesku nie mają szans. Zostaną zamknięte zgodnie z planem. Nie w tym jednak rzecz, a w świadomości siły społeczeństwa obywatelskiego. Na Krecie już wiedzą, że gdy władzy postawią się wszyscy, ta musi ustąpić, my jeszcze nie nauczyliśmy się, że krzyk garstki osób jest zbyt cichy. Cóż... korzenie ich cywilizacji sięgają 6000 p.n.e., w tym czasie na terenie Polski rosły tylko korzenie pradawnej puszczy.
